នាសម័យបច្ចុប្បន្ន ផ្ទះត្រូវបានគេរចនាឡើងដោយមានម៉ូដផ្សេងៗពីគ្នា មានដូចជាម៉ូដអឺរ៉ុប ចិន ជប៉ុន ខ្មែរ ជាដើម តាមការពេញនិយមរបស់ម្ចាស់ផ្ទះ ។ ប៉ុន្តែនៅប្រទេសកូរ៉េខាងត្បូងវិញ គេបានរចនាផ្ទះមួយដែលមានម៉ូតប្លែកចម្លែកខុសពីផ្ទះដទៃទៀតនៅក្នុងពិភពលោក នោះគឺជាផ្ទះដែលមានសណ្ឋានដូចជា ចានបង្គន់ ។
ផ្ទះនេះស្ថិតនៅក្នុងតំបន់ Suwon មានចម្ងាយប្រហែលជា ៤៨ គីឡូម៉ែត្រ ពីទីក្រុង សេអ៊ូល ។ លោក ស៊ីម ជា ដុក (Sim Jae Duck)ដែលជាម្ចាស់ផ្ទះចម្លែកនេះបានរៀបរាប់ថា គាត់បានដាក់ឈ្មោះឲ្យផ្ទះនេះថា ហៀ វូ ជា (Hae Woo Jae)ដែលមានន័យថាកន្លែងដោះស្រាយការរំខានរបស់មនុស្ស ។ ផ្ទះនេះមានកម្ពស់ ពីរជាន់ ហើយមានបន្ទប់ទឹកបួនដែលក្នុងនោះមាន អាងទឹកកួចមួយ បង្គន់មនុស្សប្រុសមួយ និង បន្ទប់ងូតទឹកផ្កាឈូកកញ្ចក់ដ៏ធំមួយ ។
ម្ចាស់ផ្ទះនេះបានឲ្យដឹងទៀតថា គោលបំណងដែលលោកសាងសង់ផ្ទះចានបង្គន់នេះឡើង គឺដើម្បីលើកកម្ពស់ស្មារតីប្រជាពលរដ្ឋឲ្យចូលរួមធ្វើអនាម័យឲ្យបានត្រឹមត្រូវ ។ ម្យ៉ាងទៀតដើម្បីជួយផ្សព្វផ្សាយទូទាំងពិភពលោកអំពីការធ្វើអនាម័យ ហើយស្របតាមទស្សនៈរបស់សមាគមបង្គន់អនាម័យពិភពលោកផងដែរ ដែលនឹងរៀបចំកិច្ចប្រជុំមួយនៅទីក្រុងសេអ៊ូល ប្រទេសកូរ៉េខាងត្បូងនាពេលខាងមុខនេះ ។ (អត្ថបទពី ទស្សនាវដ្ដី ថបស៏)
រយៈពេលជាងមួយខែហើយដែលខ្ញុំបានដើរចោលផ្ទះ ! មើលចុះ ធូលីច្រើនដល់ហើយ ! គ្រឿងសង្ហារិមទាំងឡាយបាត់បង់អស់ភាពប្រណិត ហើយពីងពាងក៏តាំងខ្លួនជាម្ចាស់ផ្ទះទៀត ! ហ៊ឺ ! បើដូចនេះ ផ្ទះមួយខ្នងនេះនៅតែជាកម្មសិទ្ធិរបស់ខ្ញុំទៀតទេហ្ន៎ ? អុញ ! ដានជើងអ្នកណាខ្លះហ្នឹង ? បើតាមសង្កេតលើដានជើងនីមួយៗ គឺបង្ហាញឲ្យឃើញថា មានមនុស្សប្រមាណជា 4 ទៅ 5 នាក់ ដែលបានចូលមកក្នុងផ្ទះ ។ តើពួកគេជាអ្នកណាខ្លះហ្នឹង ? ពេលខ្ញុំមិននៅផ្ទះ តើមានរឿងអ្វីកើតឡើង ? តើចូលមកនេះក្នុងបំណងអ្វីឲ្យពិតប្រាកដ ? តែបើមើលឲ្យបានដិតដល់លើដានជើងទាំងនោះ គឺគ្មានអ្វីចម្លែកនោះទេ គឺដើរតាមដំណើរថ្មើរជើងធម្មតា មិនប្រញាប់ប្រញាល់ មិនលិបល អូ ! ដានជើងបងៗនិងមិត្តភ័ក្ដិ របស់ខ្ញុំទេតើ ! ខំតែភ័យ !
អវត្ដមានពីផ្ទះនេះ គឺមូលហេតុទាក់ទងនឹងការប្រលង ដូចនេះពិតជាគ្មានពេលវេលាចំណាយជាមួយនឹង WordPress ទៀតទេ ជាពិសេសគឺការ Update ប្លក់នេះតែម្ដង ! សង្ឃឹមថាអ្នកទាំងអស់គ្នាមិនប្រកាន់ខឹងចំពោះការបាត់មុខពីពិភពប្លក់របស់ខ្ញុំនោះទេ ហើយក៏សង្ឃឹមដែរថា បងៗនឹងនៅតែចាំមុខប្អូនស្រីម្នាក់នេះ ដូចដែលប្អូននៅតែចាំបងៗដូចគ្នា !
ថ្មីៗនេះមានរឿងអ្វីកើតឡើងក្នុងសហគមន៍ប្លក់របស់យើងខ្លះទៅ ? ដឹងត្រឹមតែមានសមាជិក WordPress ខ្លះបានប្ដូរអាសយដ្ឋាន ហើយក្រៅពីនោះ គឺងងឹតស្លុបដូចដាច់ចរន្តអគ្គិសនីនាពេលរាត្រីអ៊ីចឹង ! សូមមេត្តារ៉ាយរ៉ាប់ប្រាប់ខ្ញុំផង !
និយាយពីផ្ទះមួយនេះវិញ ខ្ញុំមិនដែលមានគំនិតចង់បោះបង់វានោះទេ ព្រោះវាជារបស់តែម្យ៉ាងគត់ដែលនាំឲ្យខ្ញុំបានស្គាល់បងៗនិងមិត្តៗទាំងអស់គ្នា ។ រយៈកាលកន្លងមកនេះ សូមអរគុណរាល់សន្ដានចិត្តស្រលាញ់រាប់អានខ្ញុំដូចបងប្អូនសាច់ឆ្ងាយម្ដាយទីទៃអ៊ីចឹងដែរ ! និយាយលេងទេ តែជាការពិត !
ឆ្លៀតឱកាសនេះដែរ ( ព្រោះពុំមានឱកាសឲ្យឆ្លៀតទៀត ) សូមជូនពរអ្នករាល់គ្នាឲ្យជួបប្រទះតែសេចក្ដីសុខ ចម្រុងចម្រើន ជាពិសេសនាឱកាសបុណ្យចូលឆ្នាំចិននេះតែម្ដង !
祝你们 新年快乐 !恭喜发财 !红包大大来 !心想事成 !和 万事如意 !
ម្ចាស់ប្លក់ ៖ សុវណ្ណរចនា
Rain និង Tata Young ជាប់ឈ្មោះជាតារាល្បីមួយគូនៅអាស៊ី ៖
តារាចម្រៀងដ៏ល្បីរបស់កូរ៉េនិងថៃគឺ Rain ( Jung Ji Hoon ) និងTata Young បានប្រកាសថាខ្លួននឹងជួយធ្វើការផ្សព្វផ្សាយ និង អំពាវនាវក្នុងកម្មវិធីនានាក្នុងទូរទស្សន៍ MTV ដើម្បីរួមចំណែកប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងការរកស៊ីជួញដូរមនុស្ស ។ តារាទាំងពីរដួងនេះបាននិយាយបា្រប់សារព័ត៌មានមួយរបស់ហុងកុងថាពួកគេមានការស្អប់ខ្ពើមនិងមានការឈឺចាប់ជាខ្លាំងដែលមនុស្សធ្វើការជួញដូរលើកម្លាំងញើសឈាមរបស់មនុស្សដូចគ្នាយ៉ាងនេះ ។ ពួកគេនឹងធ្វើការផ្សព្វផ្សាយក្នុងកម្មវិធីឯកសារនិងកម្មវិធីផ្សេងៗទៀតដែលពួកគេទទួលខុសត្រូវក្នុងទូរទស្សន៍ MTV ដើម្បីជាការក្រើនរំលឹកដល់មនុស្សទាំងឡាយឲ្យចេះប្រុងប្រយ័ត្នខ្លួន ចៀសវាងការចាញ់បោកពួកឈ្មួញទុច្ចរិតដែលតែងតែប្រើវិធីស្មោកគ្រោករាប់មិនអស់ដើម្បីទាញយកផលប្រយោជន៍ពីមនុស្សដូចគ្នា ។ លើសពីនេះពួកគេចង់ឲ្យជនដែលធ្លាប់ប្រព្រឹត្តិខុសឆ្គងទាំងអំបាលម៉ាននេះងាកមកដើរផ្លូវល្អប្រពៃវិញ ។ ពួកគេបានឲ្យនិយមន័យនៃការជួញដូរមនុស្សនេះថាជាការបង្កើតឲ្យមានវណ្ណៈទាសភាពសម័យទំនើប ។
អង្គការពលកម្មអន្តរជាតិបានឲ្យដឹងថាករណីជួញដូរមនុស្សដូចជាស្ត្រី និងកុមារដើម្បីបម្រើសេវាកម្មផ្លូវភេទនិងធ្វើការជាទម្ងន់ច្រើនតែត្រូវបានគេនាំចូលទៅប្រទេសថៃ ។ ប្រទេសអូស្ត្រាលី ហុងកុង ចិន ជប៉ុន កូរ៉េ និងតៃវ៉ាន់ សុទ្ធតែជាប្រទេសដែលជាប់ចំណាត់ថ្នាក់ក្នុងការជួញដូរមនុស្សពីប្រទេសម៉ាឡេស៊ី និងហ្វីលីពីនផងដែរ ។ អង្គការសហប្រជាជាតិបានឲ្យដឹងថាការជួញដូរមនុស្សឲ្យធ្វើជាស្រីពេស្យា និងធ្វើការខុសច្បាប់ជាជំនួញដ៏កាក់កបដែលអាចរកប្រាក់ចំណូលបានពី ៧ ទៅ ១០ លានកោដ្ឋដុល្លារ ជារៀងរាល់ឆ្នាំ ទោះបីជាអង្គការអន្តរជាតិនានាខិតខំចាត់វិធានការណ៍ដើម្បីប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងបញ្ហាអសកម្មនេះកម្រិតណាក៏ដោយក៏ស្ថានភាពនៅតែយ៉ាប់យ៉ឺនដដែលដរាបណានៅតែមានមនុស្សខ្វះការភ្ញាក់រលឹកនិងមិនមានការជួយគ្នាទៅវិញទៅមក ៕
៣៦៥ ថ្ងៃក្នុងឆ្នាំ ២០០៧ នេះមានរឿងរ៉ាវជាច្រើនកើតឡើងក្នុងជីវិតរបស់ខ្ញុំ មានទាំងរឿងល្អនិងរឿងអាក្រក់លាយឡំគ្នាជាមួយសំណើចនិងទឹកភ្នែក តែយ៉ាងណាក៏អរគុណអ្នកដែលបានផ្ដល់ឱកាសឲ្យខ្ញុំមានជីវិតរស់រានបន្ថែមបានមួយឆ្នាំទៀត ! បទពិសោធន៍ជាច្រើនដែលខ្ញុំបានទទួលក្នុងឆ្នាំ ២០០៧ នេះព្រមជាមួយកំហុសជាច្រើនផងនោះបានធ្វើឲ្យខ្ញុំយល់ច្បាស់ថាខ្លួនខ្ញុំនេះពុំមែនជាមនុស្សល្អណាស់ណាទេ គឺនៅតែមានកំហុស ហើយទង្វើជាច្រើនគឺនៅតែមិនពេញភ្នែកអ្នកទាំងអស់គ្នាទោះបីជាខ្ញុំគិតថាខ្លួនឯងបានព្យាយាមរួចទៅហើយ ។ ដូចនេះជាលទ្ធផលគឺខ្ញុំបង្វែរការគិត និងគំនិតអាត្មានិយមរបស់ខ្លួនឯងដែលពីមុនចូលចិត្តតែទាមទារឲ្យគេគ្រប់គ្នាបំពេញតាមចំណង់ចំណូលចិត្តរបស់ខ្លួននោះ ដោយឈប់មានអារម្មណ៍បែបនេះទៀតហើយ គឺគិតពីអារម្មណ៍របស់គេគ្រប់គ្នាដែរចំពោះការទាមទាររបស់ខ្លួន ម្យ៉ាងខ្លួនខ្ញុំនេះក៏មិនអាចបំពេញបានគ្រប់តាមអ្វីដែលគេគ្រប់គ្នាត្រូវការដែរ ។
និយាយអញ្ចឹង មានអ្នកណាបានរាប់ថយក្រោយដើម្បីទទួលស្វាគមន៍ឆ្នាំថ្មី ២០០៨ នេះទេ ? អារម្មណ៍ដែលបានរាប់លេខថយក្រោយនេះគឺពិតជារំភើបនិងអស្ចារ្យណាស់សម្រាប់រូបខ្ញុំ ព្រោះខ្ញុំបានរាប់ថយក្រោយជាមួយនិងមនុស្សពិសេសរបស់ខ្ញុំម្នាក់ដែលខ្ញុំស្រលាញ់និងគោរពអស់ពីបេះដូង នោះគឺអ្នកម៉ាក់របស់ខ្ញុំ !
ជួយពួកយើងផង !
ចង់ថតខ្ញុំមែនទេ?
នេះជាភាពអស្ចារ្យរបស់ខ្ញុំ !!!
ធម្មជាតិបានផ្ដល់អាទិភាពឲ្យមនុស្សរស់នៅបានយ៉ាងងាយស្រួល , ចុះមនុស្សវិញ
បានតបស្នងដល់ធម្មជាតិនូវអំពើល្អអ្វីខ្លះ ?
ខ្ញុំឈ្មោះផ្សោត ។ ខ្ញុំរស់នៅក្នុងទឹកទន្លេមេគង្គ តែខ្ញុំមិនមែនជាត្រីទេ ។ ខ្ញុំពពោះ៩ខែ បង្កើតកូនម្ដងមួយ ពេលខ្លះកូនភ្លោះ និងបំបៅដោះកូនដូចមនុស្សដែរ ។ គេថាខ្ញុំជាថនិកសត្វ ។ ពេលពេញវ័យ ពួកយើងអាចមានទម្ងន់រហូតដល់២០០គក និងមានបណ្ដោយខ្លួនរហូតដល់២,៨ម ។ ភូមិរបស់យើង គឺនៅក្នុងទន្លេមេគង្គក្នុងខេត្តស្ទឹងត្រែង និងក្រចេះ ។ មុនឆ្នាំ១៩៧៥ យើងមានគ្នារហូតដល់រាប់ពាន់ក្បាលហើយយើងធ្លាប់ហែលចុះទៅលាងដល់ខេត្តកំពង់ចាមនិងកណ្ដាលទៀតផង ។ តែមនុស្សចេះតែដេញសម្លាប់យើង ហើយបច្ចុប្បន្នយើងមានគ្នាប្រហែលតែ៧០ ទៅ ១០០ ក្បាលប៉ុណ្ណោះ ។ សូមជួយយើងការពារយើងឲ្យបានរស់និងបង្កើតកូនតចៅតពូជតពង្សផង ! ខ្ញុំសន្យានឹងបង្ហាញខ្លួនរាល់ល្ងាចឲ្យអ្នកទាំងអស់គ្នាទស្សនាកម្សាន្ត !
បំភ្លេចមិនបានទេ ចំពោះថ្ងៃដ៏វិសេសនេះ !
រឿងល្អទីមួយនោះគឺខ្ញុំបានជានាគ្នាជាមួយមិត្តរបស់ខ្ញុំវិញ ពួកយើងមិននិយាយរកគ្នា១៤ថ្ងៃគត់ ។ វាបានក្លាយជាពេលវេលាដ៏សែនយូរចំពោះខ្ញុំ ព្រោះកាលពីមុន យ៉ាងច្រើនបីថ្ងៃ ពួកយើងនិយាយរកគ្នាវិញហើយ តែឥលូវបំភ្លេចវាចុះ រឿងរ៉ាវអាក្រក់បានកន្លងផុតទៅហើយ បន្ទាប់ពីបានអានអត្ថបទរបស់បងភី និង បងអាចម៍ផ្កាយ រួចមក ។ រឿងល្អទីពីរ គឺពួកយើងបានរៀបចំពិធីជប់លៀងដ៏ប្រថុចញ៉ុចមួយនៅឯថ្នាក់រៀន ជាការញ៉ាំអាហារជុំគ្នាពោរពេញទៅដោយភាពសប្បាយរីករាយ ជាបរិយាកាសដ៏ល្អមួយចំពោះមិត្តភាពរបស់ពួកយើង ដែលពីមុនគឺពុំសូវមានភាពស្និទ្ធស្នាលនឹងគ្នាសោះ ជាពិសេសគឺសិស្សប្រុសនិងសិស្សស្រីនេះឯង ។ ពេលនេះពួកយើងបានចុះសំរុងគ្នាល្អណាស់ ញ៉ាំបណ្ដើរ ចំអន់បង្អាប់គ្នាបណ្ដើរ ដែលទាំងអស់នេះវាក្លាយជាទម្លាប់របស់ពួកយើងទៅហើយ លោកគ្រូៗដែលចូលរួមក៏គ្រវីក្បាលហួសចិត្តដែរ ។ បន្ទាប់ពីញ៉ាំរួចក៏មានល្បែងកម្សាន្តជាបន្តបន្ទាប់ដែលអ្វីទាំងអស់នោះវាបានក្លាយជាការចងចាំមួយដ៏ល្អសម្រាប់ខ្ញុំនិងមិត្តរួមថ្នាក់ ។ តែវាក៏ជារឿងដែលគួរឲ្យសោកស្ដាយណាស់ដែរ ដែលស្វាភ្លោះទាំងពីរគឺ រ៉េនណា និង រជ្ជនី ពុំបានចូលរួម ។
នេះជាអំណោយដែលពួកម៉ាកយិនស៊ិនរបស់រចនាជូនឲ្យ,,,គួរឲ្យស្រលាញ់ទេ ?
កាតជូនពរឆ្នាំនេះម៉ូតប្លែកៗគួរឲ្យស្រលាញ់ដល់ហើយ !
បន្តោងនេះគឺបងជីដូនមួយជូនរចនា,,,ធ្លាប់ឃើញវានៅឯណាទេ ? សាកទាយទៅមើល !
ល្បែងមួយនេះ មិនងាយរកឃើញអ្នកឈ្នះនោះទេ ! លេងបីម៉ោងទៅហើយ សេះនៅតែចេញមិនផុតពីរោងទៀត!យ៉ាប់មែន !
លោកគ្រូៗខ្ញុំ ញញឹមខ្ជិបតែម្ដង !
ម្ហូបអាហារគឺមានតែបែបនេះឯង ព្រោះជាកម្មវិធីប្រថុចញ៉ុច !
ថ្មីៗនេះមានមេរោគមួយចំនួនបានឆាឆៅកុំព្យូទ័ររបស់ខ្ញុំ មានដូចជា ៖
convert mp3 to amr full version.exe
svchost.exe
adobe audition version 11.5.exe
mobile mb version 5.8.11.support all phone.exe
sound forge version 16.8.2.exe
វាមិនត្រឹមតែធ្វើឲ្យកុំព្យូទ័ររបស់ខ្ញុំមានដំណើរការយឺតយ៉ាវនោះទេ ថែមទាំងបានស៊ីកម្មវិធីកំចាត់មេរោគរបស់ខ្ញុំគឺ Symantec ទៀតផង ។ តែអ្វីដែលរឹតតែចំលែក ហើយខ្ញុំមិនដែលជួបប្រទះនោះគឺ មេរោគនោះបានបំលែង រាល់ Bitrate របស់ mp3 របស់ខ្ញុំទៅជា ០ byte គឺស្ដាប់លែងកើតតែម្ដង ! មានអ្នកណាអាចជួយខ្ញុំបានទេនាពេលនេះ?
ឈ្មោះរបស់វាគឺ តៅហ៊ូមាសស្អុយ ។ មានលក់នៅហាងតែគុជមួយជិតកែងភ្លើងស្តុបទួលទំពូង គឺនៅក្បែរភោជនីយដ្ឋាន ទន្លេបាសាក់ អតីត ចៅផាយ៉ា ។ ពេលខ្ញុំជិះកាត់ហាងនោះ ឃើញផ្លាកគេសរសេរថា “តៅហ៊ូមាសស្អុយ កាន់តែស្អុយ កាន់តែឆ្ងាញ់ សំបកខាងក្រៅស្រួយ ខាងក្នុងទន់” ។ អេ៎ ! ម្យ៉ាងដែរ ! ជីវិតត្រូវតែស្គាល់ឲ្យបានគ្រប់រសជាតិបែបនេះហើ្យ ស្អុយក៏ស្អុយចុះ ឲ្យតែឆ្ងាញ់ ម្យ៉ាងរូបមន្តក្នុងការធ្វើតៅហ៊ូស្អុយនេះ គឺបានមកពីលោកគ្រូចុងភៅជនជាតិតៃវ៉ាន់សុទ្ធតែម្ដង >>> អ្នកទាំងអស់គ្នាមានដឹងទេ ? រសជាតិរបស់វាឆ្ងាញ់ម្យ៉ាងពីតៅហ៊ូធម្មតារបស់យើង តែអ្វីដែលមិនអាចបំភ្លេចបាននោះគឺ ក្លិនតៅហ៊ូចងចាំមួយជីវិតឯណោះ ! ខ្ញុំញ៉ាំបានតែមួយដុំគត់ ហើ្យពេលញ៉ាំនោះគឺត្រូវបិទច្រមុះទៀតផងទើបអាចលេបចូល . . . ហ៊ឺ ! ពិបាកបរិយាយណាស់ ទាល់តែសាកភ្លក្សខ្លួនឯងហើ្យទើបដឹងច្បាស់ !
ប៉ុន្មានថ្ងៃនេះ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាខ្លួនឯងឆាប់ខឹង ឆាប់ឆេវឆាវ ដល់ហើ្យនៀក សូម្បីតែនោះ វាជាបញ្ហាកំប៉ិកកំប៉ុកក៏ដោយ !ខំព្យាយាមទប់អារម្មណ៍ណាស់ដែរ តែគ្មានប្រយោជន៍ទេ វាបានឈ្នះខ្ញុំហើ្យ ! ខ្ញុំបរាជ័យដោយអាម៉ាស់មុខបំផុត !!!
ឆ្ងល់ដែរ ហេតុអីបានជាបណ្ដោយឲ្យរឿងតូចតាចបែបនោះមកគ្រប់គ្រងអារម្មណ៍ខ្លួនឯងបាន ? មកពីខ្ញុំ ឬមួយ អ្នកនៅជិតខ្ញុំ?
មិត្តភាពជាចំណែកមួយនៃជីវិតខ្ញុំ ដែលមិនអាចខ្វះបាន តែទោះជាវាសំខាន់យ៉ាងនេះក៏ដោយ ក៏កំហុសជាច្រើនបានកើតឡើងដោយសារតែភាពឆេវឆាវ របស់ខ្ញុំនេះ !
វិប្បដិសារី ចំពោះមិត្តសម្លាញ់របស់ខ្ញុំម្នាក់ កាលពីរៀនថ្នាក់ទី៧ ។ ទំនាស់បន្តិចបន្តួច ក្នុងការលេងល្បែងតម្រៀបគ្រាប់ដូមីណូ នៅថ្ងៃនោះ ខ្ញុំមិននឹកស្មានថា វាជាថ្ងៃចុងក្រោយរបស់គេដែលត្រូវរៀននៅសាលានេះទេ ប្រសិនបើខ្ញុំដឹង ខ្ញុំនឹងមិនប្រកែក តវ៉ា ជាមួយគេក្នុងការល្បែងនេះឡើយ ថ្វីត្បិតខ្ញុំមិនអាចឃាត់គេឲ្យនៅបន្តទៀតបាន តែយ៉ាងហោចណាស់ ខ្ញុំចង់ឲ្យថ្ងៃចុងក្រោយរបស់គេ គឺជាអនុស្សាវរីយ៍ដ៏ល្អមួយរវាងខ្ញុំនិងគេ ។ ឥលូវនេះ គេទៅឆ្ងាយហើ្យ ហើ្យក៏ប្រហែលជាគ្មានថ្ងៃជួបគ្នាទៀតទេដឹង ???
ទោះបីជាខ្ញុំជាមនុស្សឆាប់ខឹង ឆាប់ជាបែបនេះក្ដី តែខ្ញុំខ្លាច ថ្ងៃណាមួយ មិត្តនឹងមិនអភ័យទោសឲ្យខ្ញុំ ! អ្វីដែលខ្ញុំខ្លាចបំផុត គឺគ្រប់គ្នាមកដកយកការស្រលាញ់និងការរាប់អានពីខ្ញុំយកទៅវិញនៅថ្ងៃណាមួយ !!! មានមនុស្សម្នាក់បានយកការស្រលាញ់របស់គេទៅវិញហើ្យ ខ្ញុំមិនចង់ជួបប្រទះនឹងបញ្ហានោះទៀតទេ !
អាចសន្យាបានទេថា ទោះជាមានបញ្ហាអ្វីកើតឡើងក៏ដោយ ការរាប់អានរបស់អ្នកនិងខ្ញុំគឺនិរន្តន៏ ?